Bianconero Greco

Ασπρόμαυρη λατρεία

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Πίρλο σημαίνει σεβασμός!

Από χθες διαβάζω την πληθώρα των κειμένων με τους ύμνους για τον Αντρέα Πίρλο. Η εμφάνισή του στο ματς με την Αγγλία ήταν απλά ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ. Ας του αφιερώσουμε λοιπόν ακόμη ένα κείμενο.


Οι εποχές αλλάζουν, το ίδιο έχει συμβεί και με το ποδόσφαιρο. Περισσότερο παίζουν πλέον μπάλα οι αριθμοί. Στατιστικά που ούτε τα είχαμε φανταστεί. Θεωρούμε πια δεδομένο ότι μετά τους αγώνες θα αναλύσουμε πόσα χιλιόμετρα έτρεξαν οι παίκτες κι έτσι θα βγάλουμε το συμπέρασμα ποιος... μάτωσε τη φανέλα.

Ναι ο Πίρλο έτρεξε στα 35 του χρόνια περισσότερο από τα 19χρονα Αγγλάκια. Και στα δικά μου μάτια έμοιαζε να κάνει ένα ελαφρό τζόγκινγκ, σε ρυθμό πιο χαλαρό και από ζέσταμα. Κι όμως ήταν αυτός που οργάνωνε τα πάντα στην ανάπτυξη της Ιταλίας. Με απλά λόγια τα στατιστικά δεν δείχνουν τίποτα. Μπορεί κάποιος να τρέχει από δω κι από κει άσκοπα και κάποιος που να κάνει σωστή διαχείριση, αξιοποιώντας στο μέγιστο την εμπειρία του.

Την καριέρα και τα στατιστικά του Ιταλού μαέστρου μπορεί να τα βρει ο καθένας στο Ιντερνετ με ένα κλικ. Ο Αντρέα Πίρλο είναι πάνω από αριθμούς, είναι πάνω από αναλύσεις, είναι απλά η επιτομή του ποδοσφαίρου! Υπάρχει για να μας θυμίζει γιατί αυτό το άθλημα μας τρελαίνει, μας κάνει να μένουμε με το στόμα ανοιχτό, μας γεμίζει.

Με το ποδόσφαιρο που παίζει, το στυλ του, έχει καταφέρει να είναι ένας παίκτης που δεν έχει αντιπάθειες. Αντίθετα, λατρεύεται από τους φιλάθλους στην Ιταλία. Κι ας έχει παίξει σε Ιντερ, Μίλαν, Γιουβέντους. Αναρωτιέμαι τι αντιμετώπιση θα είχε ένας Έλληνας από Έλληνες αν είχε περάσει από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ.

Οι συγκρίσεις μεταξύ των Μέσι και Ρονάλντο έχουν κουράσει. Ποιος έβαλε τα περισσότερα, τι ρεκόρ έσπασε στο ματς με την Οσασούνα, ποιος έχει σκοράρει σε περισσότερες πόλεις της Ευρώπης, ποιος την έχει... μεγαλύτερη. Εχω κουραστεί... προκαταβολικά και για τις συγκρίσεις που θα συνεχιστούν και στο Μουντιάλ. Ναι, είναι οι καλύτεροι παίκτες, αλλά τι να το κάνω; Πίρλο δεν είναι και δεν πιστεύω ότι θα γίνουν.

Ο «Μότσαρτ» κατάφερε στο παιχνίδι με την Αγγλία δύο πράγματα που δεν θα καταφέρει πιθανότατα ποτέ κανένας Ρονάλντο και κανένας Μέσι.
1) Εδωσε ασίστ χωρίς να ακουμπήσει την μπάλα.
Βλέποντας από την τηλεόραση τη φάση, είχαμε τη δυνατότητα να έχουμε όλη την εικόνα της περιοχής. Είδαμε λοιπόν έναν Πίρλο, με μία κίνηση να κάνει τον Μαρκίζιο να νομίζει ότι είναι μόνος του στο γήπεδο. Του έδωσε χώρο και χρόνο να προετοιμαστεί και να εκτελέσει.
2) Πέτυχε γκολ με την μπάλα να βρίσκει στο δοκάρι.
Το φάουλ του στα τελευταία λεπτά θα μείνει στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων και του ποδοσφαίρου γενικότερα. Κι όχι άδικα. Πραγματικά έκοβε την ανάσα. Προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς συνέβη σε αυτή τη φάση. Και όταν το συνειδητοποίησα, δεν στεναχωρήθηκα που η μπάλα δεν κατέληξε στα δίχτυα. Ενιωσα χαρούμενος που είχα το προνόμιο να δω μία φάση που θα μνημονεύεται για χρόνια. Και για να μην είμαστε άδικοι, μόνο ο Πελέ κόντρα στην Ουρουγουάη το 1970 έχει πετύχει κάτι ανάλογο. Να αστοχήσει, αλλά η συγκεκριμένη φάση να είναι πιο γνωστή κι από γκολ που έχουν κρίνει τρόπαια.

Οι κλισέ δημοσιογραφικές φράσεις «μιλάει στην μπάλα», «έμοιαζε βγαλμένος από το playstation» και λοιπές άλλες παύουν να είναι κλισέ όταν αναφέρονται στον Πίρλο.
Αλλοι αγαπούν τον Μέσι, άλλοι τον μισούν. Το ίδιο ισχύει και για τον Ρονάλντο αλλά και για πολλούς άλλους ποδοσφαιριστές.

Τον Αντρέα Πίρλο τον σέβονται. ΟΛΟΙ!

Μετά το τέλος του αγώνα με την Αγγλία, ο Τζο Χαρτ πλησίασε τον μέσο της Γιουβέντους και του είπε «Ουάου»! Ακριβώς αυτό του λέμε κι όλοι εμείς που έχουμε την τιμή να τον βλέπουμε και την υποχρέωση να τον γνωρίσουμε και στους νέους, όταν σε μερικά χρόνια κρεμάσει την μπαγκέτα του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου



 

© Copyright by Bianconero Greco | Template by BloggerTemplates | Blog Templates at Fifa World