Οταν σε ρωτάει κάποιος «τι ομάδα είσαι;» και του απαντάς «Γιουβέντους», συνήθως σου λέει ότι είναι «η πιο στημένη ομάδα». Ολοι θυμούνται το «καλτσόπολι». Ξεχνούν, όμως, (ακούσια ή όχι) όλη την ιστορία του σκανδάλου το 2006. Οπως, ξεχνούν και το παρελθόν...
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΛΕΜΑΝΤΙ
 |
| Ο Λουίτζι Αλεμάντι |
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ποια ήταν η πρώτη ομάδα που καταδικάστηκε για προσπάθεια αλλοίωσης αποτελέσματος; Η απάντηση είναι η Τορίνο. Ναι, αυτή με τους εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς. Στο μακρινό 1927, η «γκρανάτα» κατέκτησε το πρώτο της πρωτάθλημα. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, η ιταλική ομοσπονδία της αφαίρεσε αυτόν τον τίτλο, γιατί ένα μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Τορίνο, ο δόκτωρ Νάνι αποκάλυψε ότι η ομάδα του είχε προσπαθήσει να στήσει ματς κόντρα στη Γιουβέντους, στις 5 Ιουνίου εκείνου του έτους. Το σκάνδαλο έμεινε στην ιστορία ως «υπόθεση Αλεμάντι».
Ο ίδιος ο Νάνι είχε επιχειρήσει να προσεγγίσει τον μπακ της Γιουβέντους, Λουίτζι Αλεμάντι, και να του πρόσφερε 50.000 λιρέτες. Για να έρθει σε επαφή με τον Αλεμνάντι, ο Νάνι είχε χρησιμοποιήσει τον Φραντσέσκο Γκαουντιόζο, έναν φοιτητή που έμενε στο ίδιο κτίριο με τον παίκτη των «μπιανκονέρι». Η Τορίνο είχε 10 βαθμούς τρεις περισσότερους από Μπολόνια και Γιουβέντους. Τελικά, η «γκρανάτα» κέρδισε 2-1 εκείνο το ντέρμπι, αλλά ο Αλεμάντι ήταν από τους καλύτερους του γηπέδου. Ο Νάνι ήταν έξαλλος και οι φωνές του προς τον παίκτη της Γιουβέντους στο σπίτι του τελευταίου καταγράφηκαν από τον Ρενάτο Φαρμινέλι, ρεπόρτερ της εφημερίδας Il Tifone.
Η ομοσπονδία έκανε έρευνα για το γεγονός και αποφάσισε να πάρει τον τίτλο από την Τορίνο. Το 1976 ο Αλεμάντι, λίγο πριν από το θάνατό του, είχε πει: «Πράγματι, υπήρχαν πράγματα που δεν ήταν καθαρά εκείνη την ημέρα. Αλλά ο ένοχος δεν ήμουν εγώ...».
THE GOLDEN FIX
 |
| Ο Αντζελο Μοράτι |
Λίγοι γνωρίζουν το όνομα Ντέζσο Σόλτι. Ωστόσο, η... δουλειά του έχει μείνει στην ιστορία: Τα δύο ευρωπαϊκά Κύπελλα της Ιντερ το 1964 και το 1965! Ο Ούγγρος είχε καταφέρει να στήνει παιχνίδια σε ευρωπαϊκό επίπεδο προσφέροντας στους διαιτητές πακτωλούς χρημάτων, σε ένα θέμα που αποκάλυψαν οι Sunday Times και ο Βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Μπράιαν Γκλάνβιλ.
Το 1964, στον ημιτελικό του ευρωπαϊκού Κυπέλλου, ο Γιουγκοσλάβος διαιτητής, Μπράνκο Τέσανιτς, αποφάσισε να κλείσει τα μάτια όταν ο μέσος της Ιντερ, Λουίς Σουάρες κλώτσησε στο στομάχι έναν αντίπαλο παίκτη της Νόρτμουντ. Οι «νερατζούρι» επικράτησαν 2-0 στο «Μεάτσα» και προκρίθηκαν στον τελικό με συνολικό σκορ 4-2, κατακτώντας τελικά το τρόπαιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Τέσανιτς το καλοκαίρι εκείνης της περιόδου αποκάλυψε σε τουριστικό πράκτορα ότι τα έξοδα των διακοπών, στις ακτές της Αδριατικής, πλήρωνε η... Ιντερ!
Ενα χρόνο αργότερα, η ιστορία επαναλήφθηκε. Τη ρεβάνς του ημιτελικού με τη Λίβερπουλ στο «Μετάσα» (οι «ρεντς» είχαν επικρατήσει 3-1 στο πρώτο ματς και ηττήθηκαν 3-0 στην Ιταλία) «σφύριζε» ο Ισπανός Χοσέ Μαρία Ορτίθ ντε Μεντιμπίλ. Η Ιντερ προηγήθηκε με ΑΠΕΥΘΕΊΑΣ εκτέλεση φάουλ του Κόρζο, παρότι το φάουλ ήταν... έμμεσο! Στο δεύτερο τέρμα ο Πεϊρό έκλεψε την μπάλα από τον τερματοφύλακα της Λίβερπουλ, Τόμας Λόρενς, όταν εκείνος την «έσκαγε» στο έδαφος, κάτι που απαγορευόταν. Στο τέλος του αγώνα, ο παίκτης των «ρεντς», Τόμι Σμιθ είχε στείλει τον διαιτητή με κλωτσιές στα αποδυτήρια και μιλώντας για το συγκεκριμένο παιχνίδι είχε αναφέρει: «Μέχρι και σήμερα θυμάμαι τον διαιτητή να κρατάει σηκωμένο το χέρι του, υποδεικνύοντας έμμεσο φάουλ. Ωστόσο, ο Κόρζο σούταρε πάνω από το τείχος και η μπάλα πήγε στα δίχτυα.Περικυκλώσαμε τον διαιτητή αλλά εκείνος φώναζε ''γκολ, γκολ, γκολ''. Το δεύτερο τέρμα τους ήταν το ίδιο άσχημο, αν όχι χειρότερο. Σε παρόμοια φάση στο Μπέλφαστ ο Μπεστ είχε κλέψει την μπάλα από τον Μπανκς και ο ρέφερι το είχε ακυρώσει. Δεν έγινε το ίδιο στο Μιλάνο. Στη συνέχεια σκοράραμε με τον Ιαν Τζον, αλλά το ακύρωσαν ως οφσάιντ. Σε εκείνο το σημείο σκέφτηκα ότι δεν πρόκειται να προκιθούμε με τίποτα».
Η Ιντερ προσπάθησε να ακολουθήσει την... πεπατημένη και την επόμενη σεζόν. Ωστόσο, όπως λέει και η παροιμία «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα».
Το σκηνικό ίδιο. Οι «νερατζούρι» είναι στα ημιτελικά του ευρωπαϊκού Κυπέλλου και παίζουν τη ρεβάνς με τη Ρεάλ Μαδρίτης ξανά στο «Μεάτσα» (είχαν χάσει 1-0 στην Ισπανία).
Ο πρόεδρος της Ιντερ, τότε, ήταν ο Αντζελο Μοράτι, πατέρας του μέχρι πρότινος προέδρου των «νερατζούρι», Μάσιμο. Ηταν αποφασισμένος να δημιουργήσει μία δυναστεία με κάθε κόστος, χρησιμοποίησε τον Ούγγρο, Ντέζσο Σόλτι, προκειμένου να προσεγγίσει τον διαιτητή του αγώνα με τους «μερένχες». Εξάλλου, ο ρέφερι της ρεβάνς, ο Γκιόργκι Βαντάσζ ήταν επίσης Ούγγρος κάτι που θα μπορούσε να διευκολύνει την κατάσταση. Αυτό, όμως, δεν έγινε. Ο Βαντάσζ μαζί με έναν επόπτη βρέθηκαν στη βίλα του Μοράτι πριν από το παιχνίδι και σύμφωνα με τα λεγόμενά του Ούγγρου ρέφερι «το ποσό που μου προσφέρθηκε αρκούσε για να αγοράσω 5-6 Μερσεντές. Το ποσό θα διπλασιαζόταν αν η Ιντερ κέρδιζε με πέναλτι στο τέλος του αγώνα, θα πενταπλασιαζόταν για νίκη στην παράταση και θα δεκαπλασιαζόταν για νίκη με πέναλτι στην παράταση». Ο Βαντάσζ αρνήθηκε, και η Ρεάλ είχε το προβάδισμα 1-0 στο ημίχρονο. Ο Σόλτι επισκέφθηκε τον συμπατριώτη του στο ημίχρονο στα αποδυτήρια των διαιτητών, εξαπολύοντας μύδρους. Τίποτα, όμως, δεν άλλαξε και το τελικό 1-1 άφησε εκτός την Ιντερ. Ολως τυχαίως, ο Βαντάσζ δεν «σφύριξε» ξανά κάποιο ευρωπαϊκό παιχνίδι.
Και επειδή δεν ξεχνάμε τίποτα εμείς, ο Σόλτι μετά από μερικά χρόνια μπλέχτηκε με τη Γιουβέντους. Οι «μπιανκονέρι» το 1973 έπαιζαν στον ημιτελικό του Πρωταθλητριών με την Ντέρμπι. Ο Σόλτι προσπάθησε να προσεγγίσει τον Πορτογάλο διαιτητή Φραντσίσκο Μαρκές Λόμπο, τον οποίον συνάντησε σε ξενοδοχείο στη Λισαβώνα. Ο Λόμπο, όπως ο Βαντάσζ, αρνήθηκε τα χρήματα και δημοσιοποίησε το συμβάν. Ωστόσο, επειδή η ΟΥΕΦΑ αποφεύγει τα σκάνδαλα όπως ο διάβολος το λιβάνι τιμώρησε τον Λόμπο γιατί «έσπασε τον κανόνα της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας περί ομερτά»! Ηταν τόσο... χωμένος στα τετκενόμενα ο Σόλτι που για να καλοπιάσει τον Λόμπο του είχε δώσει συγχαρητήρια για το γεγονός ότι είχε επιλεγεί να βρίσκεται στο Μουντιάλ του 1974, παρότι η ΦΙΦΑ δεν είχε ανακοινώσει ακόμα τη λίστα των διαιτητών!
Ποιος λοιπόν ήταν αυτός ο περιβόητος Ντέζσο Σόλτι...
Ο Ούγγρος Εβραίος είχε επιβιώσει του Ολοκαυτώματος, προτού πάρει Αργεντίνικη υπηκοότητα. Βρέθηκε στη Βιέννη κι από εκεί άρχισε να ξεκινά το έργο του. Σύντομα έγινε φίλος με τον τότε προπονητή Μπέλα Γκούτμαν (επίκαιρος μετά τον νέο χαμένο ευρωπαϊκό τελικό της Μπενφίκα και την διάσημη κατάρα που έχει ρίξει στους «αετούς»). Η μετακίνηση του Γκούτμαν στη Μίλαν τη δεκαετία του '50, έφερε τον Σόλτι στη σφαίρα επιρροής του Αντζελο Μοράτι. Ωστόσο, η αποτυχημένη προσπάθεια του Ούγγρου να φέρει στην Ιντερ τον συμπατριώτη προπονητή του, Γιένο Κάλμαρ, αρκούσε για να του δείξει ο Μοράτι την πόρτα της εξόδου.
Ο Σόλτι βρήκε παρηγοριά στην «αγκαλιά» της Ρεάλ Μαδρίτης, εκεί όπου γνωρίστηκε με τον τεχνικό Ελένιο Ερέρα. Ο τελευταίος ήθελε δουλειά στην Ιταλία και ο Σόλτι κατάφερε να έρθει σε συμφωνία με την Ιντερ, κάτι που σήμανε και την επιστροφή του στους «νερατζούρι». Επειτα, ανέβηκε στην ιεραρχία της Ιντερ και η δράση του περιγράφεται παραπάνω.
Οπως έγραψα και πριν, η ΟΥΕΦΑ χώνει κάτω από το χαλί οποιαδήποτε περίπτωση έχει σχέση με αλλοίωση αποτελέσματος. Η Ιντερ δεν είχε καμία συνέπεια, στη Γιουβέντους στάλθηκε και απολογητική κάρτα. Η στάση της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας σε τέτοια ζητήματα είναι διαχρονική. Ας μην ξεχνάμε πως το 2011 η Λιόν κέρδισε 7-1 την Ντιναμό στο Ζάγκρεμπ, πετυχαίνοντας όσα γκολ ήθελε για να προκριθεί κι ενώ ο Βιντά της Ντιναμό έκλεινε το μάτι στον Γκομίς της Λιόν. Κι αυτό πέρασε στα ψιλά...
Αυτό ήταν, λοιπόν, το σκάνδαλο Golden Fix, με πρωταγωνιστή τον Σόλτι και κυρίως την Ιντερ. Βέβαια, υπήρξε και συνέχεια στους στημένους αγώνες στο ιταλικό ποδόσφαιρο.
ΤΟΤΟΝΕΡΟ
 |
| Το Τοτονέρο σε πρωτοσέλιδο της εποχής |
Το πρώτο μεγάλο σκάνδαλο με στημένους αγώνες στο ιταλικό πρωτάθλημα ήταν το Τοτονέρο. Τη σεζόν 1979-1980 πολλά ματς του Καμπιονάτο ήταν στημένα με αποτέλεσμα την επόμενη περίοδο να πέσουν βαριές «καμπάνες». Κάποιοι μπορεί να θυμούνται και τους αστυνομικούς να συλλαμβάνουν παίκτες και παράγοντες μέσα στον αγωνιστικό χώρο! Τη μεγαλύτερη συμμετοχή στο σκάνδαλο είχαν Μίλαν και Λάτσιο που τιμωρήθηκαν με υποβιβασμό στη Σέριε Β', ενώ με αφαίρεση βαθμών τιμωρήθηκαν Αβελίνο, Μπολόνια και Περούτζια.
ΚΑΛΤΣΟΠΟΛΙ
 |
| Ο Μάσιμο Μοράρτι με το Κύπελλο στο χέρι (χορηγός η TIM) |
Λίγο πολύ, όλοι γνωρίζουν τι έγινε στο σκάνδαλο «καλτσόπολι» και την τιμωρία της Γιουβέντους. Με πρωτεργάτη τον Λουτσιάνο Μότζι, η «Βέκια Σινιόρα» είδε να της αφαιρούνται οι τίτλοι του 2005 και του 2006, ενώ υποβιβάστηκε και στη δεύτερη κατηγορία.
Αυτό που ξεχνούν, όμως, πολλοί, είναι το γεγονός ότι δεν ήταν μόνο η Γιουβέντους μπλεγμένη στο σκάνδαλο. Ισως κάποιοι να μην θυμούνται ότι πρωτόδικα, η απόφαση αφορούσε υποβιβασμό επίσης των Λάτσιο και Φιορεντίνα. Οπως επίσης, ότι τιμωρήθηκε με αφαίρεση βαθμών και η Μίλαν, που γλίτωσε τον υποβιβασμό. Πως, όμως, ξέσπασε το «καλτσόπολι» και ποιοι είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι;
Το πιο σημαντικό, όμως, στην όλη υπόθεση, αποκαλύφθηκε (βολικότατα για την Ιντερ) το 2011. Τον Ιούλιο εκείνου του έτους, ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας, Στέφανο Παλάτσι, είχε δηλώσει ότι «η Ιντερ παραβίασε το άρθρο σχετικά με την αθλητική απάτη και είναι άμεσα υπεύθυνη για το γεγονός ότι εξασφάλισε πλεονέκτημα στη βαθμολογία, χειραγωγώντας του πίνακες διαιτησίας. Ωστόσο κανένα δικαστήριο δεν μπορεί να επιβεβαιώσει τους ισχυρισμούς γιατί τα στοιχεία έχουν παραγραφεί»!
Ο Μάσιμο Μοράτι ήταν ο πρόεδρος της Ιντερ από το 1995 μέχρι το 2013. Με ένα διάλειμμα... Από το 2004 μέχρι το 2006 που όρισε αντικαταστάτη του τον πρώην παίκτη του συλλόγου, Τζατσίντο Φακέτι. Την περίοδο δηλαδή του «καλτσόπολι». Το όνομα του Φακέτι αναφέρθηκε σε πολλές από τις υποκλαπείσες τηλεφωνικές συνομιλίες, όμως, κανείς δεν μπορούσε να του κάνει ερωτήσεις μιας και τον Σπετέμβριο του 2006 έφυγε από τη ζωή νικημένος από τον καρκίνο.
Η Ιντερ του Μοράτι είχε μείνει για πολλά χρόνια χωρίς τίτλο. Αραγε είναι τυχαίο που το «καλτσόπολι» ανέδειξε μία δυναστεία των «νερατζούρι» για πέντε χρόνια; Μία δυναστεία που ήθελε να δημιουργήσει και ο πατέρας του Μάσιμο Μοράτι, Αντζελο.
Οι τηλεφωνικές συνομιλίες δημοσιεύθηκαν από την Gazzetta dello Sport, εφημερίδα που ανήκει στον Κάρλο Μπουόρα, τον τότε αντιπρόεδρο της Ιντερ! Επίσης, οι κάρτες SIM από τις οποίες είχαν υποκλαπεί οι συνομιλίες ανήκαν στην Telecom Italia, εταιρία συμφερόντων του Μοράτι. Το σκάνδαλο έφερε την παραίτηση του Γκαλιάνι από τον προεδρικό θώκο της ομοσπονδίας, καθώς ήταν πιθανή η εμπλοκή της Μίλαν και στη θέση του ανέλαβε ο Γκούιντο Ρόσι. Οπαδός της Ιντερ, μεγαλομέτοχος των «νερατζούρι», στενός φίλος του Μοράτι και σύμβουλος της ομάδας (1995-1999). Βλέπει κανείς κάτι περίεργο ως εδώ...; Μετά τον υποβιβασμό της Γιουβέντους ο Ρόσι παραιτήθηκε και έγινε πρόεδρος της Telecom Italia! Αλλά ποιος άλλος βρήκε θέση στον όμιλο τηλεπικοινωνιών; Καλά μαντέψατε. Ο Κάρλο Μπουόρα.
Να προστεθεί και το γεγονός ότι ο Μάρκο Τρονκέτι Πρόβερα, ο δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος της Ιντερ την εποχή εκείνη, ήταν επίσης ιδιοκτήτης της Pirelli, της εταιρίας στην οποία ανήκε η TIM και βασικός χορηγός στη φανέλα της Ιντερ.
 |
| Μάρκο Τρονκέτι Πρόβερα (αριστερά) και Μάσιμο Μοράτι (δεξιά) σε εκδήλωση της Pirelli |
Για να το θέσουμε απλά, η Telecom Italia, η Gazzetta και η Ιντερ ανήκαν στον ίδιο άνθρωπο.
Σε όλα αυτά τα γεγονότα, ήρθε να προστεθεί και η μαρτυρία του Κριστιάν Βιέρι. Ο πρώην παίκτης της Ιντερ αποκάλυψε ότι το «καλτσόπολι» ήταν δουλειά του Μοράτι. Στο παρελθόν, ο Ιταλός φορ είχε μηνύσει τον Μοράτι για παρακολούθηση του τηλεφώνου του. Τόνισε πως το σκάνδαλο δημιουργήθηκε από τον Μοράτι και τον Μάρκο Τρονκέτι Πρόβερα για να εξαλείψουν τους αντιπάλους της Ιντερ και να κατακτήσουν τα πάντα. Πρόσθεσε, δε, ότι οι παίκτες των «νερατζούρι», όχι μόνο το γνώριζαν αλλά είχαν υπογράψει και συμφωνητικό πως θα κρατήσουν κλειστά τα στόματά τους.
Τροφή για σκέψη... Στο περιβραχιόνιο που φόρεσε ο Χαβιέρ Ζανέτι, πριν από μερικές ημέρες στο «αντίο» του υπήρχαν γραμμένα τα ονόματα όλων των ποδοσφαιριστών με τους οποίους υπήρξε συμπαίκτης τα 19 του χρόνια στην Ιντερ. Ολων; Οχι ακριβώς. Ελλειπε το όνομα του «Μπόμο» Βιέρι... Τι σου κάνει ο δαίμων του τυπογραφείου μερικές φορές....
Η Ιντερ κατάφερε, λοιπόν, να χτίσει τη δυναστεία της, η οποία κορυφώθηκε το 2010 με το τρεμπλ. Και από την κορυφή του Ολύμπου τότε έπεσε και έσκασε στο έδαφος με μεγάλο κρότο. Και ο Μοράτι άφησε τον Ερικ Τοχίρ να πηγαινοέρχεται Ιταλία-Ινδονησία και τούμπαλιν΄και να προσπαθεί να κάνει κουμάντο. Ή μήπως κι αυτός είναι μια μαριονέτα που τοποθετήθηκε σε αυτή τη θέση; Η ιστορία θα δείξει.
CALCIOSCOMMESSE
 |
| Η επιχείρηση «τελευταίο στοίχημα» στήθηκε στο πιο πρόσφατο σκάνδαλο |
Το καλοκαίρι του 2011 ένα νέο σκάνδαλο τάραξε τα νερά του ιταλικού ποδοσφαίρου. Και πάλι στημένοι αγώνες, κυρίως σε μικρότερες κατηγορίες. Δεν έλειψαν, βέβαια, και εμπλοκές ομάδων και παικτών από τη Σέριε Α'. Μεγαλύτερη αίσθηση προκάλεσε η ανάμιξη της Λάτσιο και του αρχηγού της Στέφανο Μάουρι, ο οποίος τιμωρήθηκε με αποκλεισμό 6 μηνών.
Και σε αυτό το σκάνδαλο έγιναν πραγματικά... τέρατα, με τον τερματοφύλακα, Μάρκο Παολόνι, της Κρεμονέζε να ρίχνει υπνωτικά στο ισοτονικό ποτό των συμπαικτών του για να έχουν μειωμένη απόδοση σε ματς με την Παγκανέζε. Είναι μία από τις πολλές περιπτώσεις που προκάλεσαν αίσθηση στην εν λόγω υπόθεση.
Η πιο στημένη ομάδα
Δεν ξέρω αν μπορεί να μπει στη ζυγαριά μια τέτοια φράση. Σίγουρα, το ποδόσφαιρο είναι διεφθαρμένο, από καταβολής του. Μιλώντας κανείς, όμως, για τη Γιουβέντους συγκεκριμένα και κατηγορώντας μόνο μία ομάδα για όλα τα κακά του κόσμου, είναι τουλάχιστον γελοίο. Σε τέτοιες υποθέσεις ποτέ δεν φταίει μόνο ένας. Το θέμα είναι να βρουν τα ΜΜΕ τον αποδιοπομπαίο τράγο. Γιατί μέσω του «καλτσόπολι» κατάφεραν να παρουσιάσουν τη «Βέκια Σινιόρα» ως την πιο διεφθαρμένη ομάδα και τον Μότζι ως τον κομιστή όλων των συμφορών του αθλήματος. Οπως κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο Μότζι δεν τιμωρήθηκε δικαίως ή ότι η Γιουβέντους δεν έχει μπλεχτεί σε παράνομες υποθέσεις. Βέβαια, όπως «σταύρωσαν» τη Γιουβέντους, τα ίδια ΜΜΕ έκαναν τον Πόντιο Πιλάτο, νίπτωντας τας χείρας τους, το 2011 με τις καταγγελίες για την Ιντερ.
Ο Τύπος είχε βρει το θύμα του και δεν θα άφηνε λεπτομέρειες να του χαλάσουν αυτή την ωραία ιστορία. Ενα παραμύθι που στο μέλλον όλοι θα θυμούνται τον «κακό λύκο», αλλά κανείς δεν θα μπει στον κόπο να ψάξει και να μάθει ότι τη... γιαγιά την είχε «φάει» η κοκκινοσκουφίτσα!
Μοιάζει με τις αστυνομικές υποθέσεις. Βρείτε έναν ένοχο για να κλείσει το θέμα και να προχωρήσουμε παρακάτω. Ασχετα αν ο ένοχος είναι αθώος ή έστω συν-ένοχος.
Κάθε σκάνδαλο έχει πολλές πτυχές. Καλό θα ήταν να τις εξετάζουμε όλες, προτού βγάλουμε κάποια ετυμηγορία...
ΥΓ.: Δεν θα ασχοληθώ με τα αγωνιστικά, την προπονητολογία και τη μεταγραφολογία ιδιαίτερα. Κάθε χρόνο ακούμε τα ίδια και τα ίδια. Ονόματα κάνουν παρέλαση στις εφημερίδες. Ας περιμένουμε όλοι, ας κρατάμε μικρό καλάθι κι όταν υπάρξει κάτι πιο χειροπιαστό θα το συζητήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου