Με το καλημέρα που κάθισε στον πάγκο της Γιουβέντους φάνηκε ότι κάτι αλλάζει στην ομάδα που προσπαθούσε να επιστρέψει στο θρόνο της μετά το «καλτσόπολι». Και τα κατάφερε άμεσα φέρνοντας τη «Βέκια Σινιόρα» στην κορυφή της Ιταλίας. Και έκτοτε δεν αφήνει τα χέρια του από το τρόπαιο.
ΤΑ ΣΥΝ
-Είναι οπαδός της ομάδας. Είναι... απολαυστικό να βλέπεις τον προπονητή σου να έχει την ίδια αντίδραση με εσένα. Σε κάθε γκολ, ακόμα και κόντρα στις πιο αδύναμες ομάδες, πανηγυρίζει με την καρδιά του. Ακόμη κι όταν η ομάδα προηγείται, ο ίδιος... ωρύεται από τη γραμμή του πλαγίου άουτ, ζητώντας από τους ποδοσφαιριστές του να συνεχίσουν να τα δίνουν όλα, όταν εκείνοι έχουν κατεβάσει ταχύτητα. Αυτό δύσκολα θα το βρούμε σε άλλο τεχνικό.
-Είναι ο άρχοντας των αποδυτηρίων. Ο Κόντε αποτελεί το νούμερο 1 στη Γιουβέντους. Αυτός είναι πάνω από τους παίκτες κι όχι το αντίθετο. Δεν είναι τυχαίο που κάποιοι, όπως ο Ασαμόα, έχουν αποκαλύψει ότι προτιμούν να νευριάσουν τις γυναίκες τους παρά τον προπονητή τους. Επίσης χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις των Πογκμπά και Τέβες. Ο πρώτος είχε κάνει κάποια... νερά, αργοπορώντας σε προπονήσεις κι θυμίζοντας κάτι από Μπαλοτέλι στις αντιδράσεις του. Ο Κόντε κατάφερε να τον βάλει στη θέση του χωρίς να «ανοίξει μύτη». Ο «Απάτσι» είχε έρθει σε κόντρα με τους προηγούμενους προπονητές του, σερ Αλεξ Φέργκιουσον και Ρομπέρτο Μαντσίνι. Υπήρχε φόβος ότι θα παρεκτραπεί και στη Γιοιυβέντους, αλλά η σεζόν κύλισε με τον Τέβες να είναι ένας από τους πιο πιστούς στρατιώτες της ομάδας.
-Επιβάλλεται στον κόσμο. Η γκρίνια των οπαδών μπορεί πολλές φορές να φέρει προβλήματα στην ομάδα. Ωστόσο, οι τιφόζι υπακούν τον Κόντε σε αυτά που τους προστάζει. Ολοι θυμόμαστε την περίπτωση του Τζοβίνκο, όταν ένα ολόκληρο γήπεδο τον αποδοκίμαζε και ο Ιταλός τεχνικός ύψωσε ασπίδα προστασίας στον παίκτη του, παρότι είναι αλήθεια πως δεν είχε την καλύτερη δυνατή απόδοση. Από το επόμενο παιχνίδι, οι αποδοκιμασίες έγιναν επιδοκιμασίες και ο κόσμος, ακόμα κι αν ο Τζοβίνκο δεν ήταν καλός τον στήριζε.
-Ξέρει την ομάδα. Δεκαέξι χρόνια από τη ζωή του έχει περάσει στη Γιουβέντους, είτε σαν παίκτης είτε σαν προπονητής. Διάστημα πολύ μεγάλο, ώστε να γνωρίζει ακριβώς το μέγεθος των «μπιανκονέρι». Γνωρίζει τους διοικούντες και συγκεκριμένα τον Ανιέλι από μικρό παιδί κάτι που δεν θα συνέβαινε με κάποιον άλλο ξένο προπονητή.
-Εχει τη συνταγή της επιτυχίας στο Καμπιονάτο. Εδώ και τρία χρόνια, η Γιουβέντους κατακτά το πρωτάθλημα και μάλιστα σχετικά εύκολα. Ο Κόντε έχει βρει τον τρόπο να υπερκερνά τα εμπόδια που του έχουν βάλει οι Μίλαν προπερσι, η Νάπολι πέρυσι και η Ρόμα φέτος.
ΤΑ ΜΕΙΟΝ
-Εχει κολλήματα. Το 3-5-2 είναι αναμφισβήτητα το αγαπημένο του σύστημα και έχει δείξει ότι αποδίδει στην Ιταλία. Ωστόσο, ο συγκεκριμένος τρόπος παιχνιδιού δεν αποτελεί πανάκεια και θα έπρεπε να μπορεί να προσαρμόζει την ομάδα όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. Επιπλέον, δεν μπορεί να αποτελεί κανόνα... απαράβατο να εκτελούνται τα άουτ με κοντινή πάσα. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος και δυσκολία στην ανάπτυξη. Εχεις τα ψηλά κορμιά, ανέβα στα 3/4 του αντίπαλου γηπέδου και ξεκίνα με την μπάλα στο δικό τους μισό.
-Η Ευρώπη. Οπως έχει την συνταγή της επιτυχίας στη Σέριε Α', έτσι... δεν την έχει στην Ευρώπη. Η ομάδα μοιάζει να κατεβαίνει επίπεδο όταν βγαίνει εκτός συνόρων. Και προφανώς, δεν θα μπορούσαμε να κερδίζουμε την Μπάγερν ή τη Ρεάλ, αλλά σίγουρα δεν είμαστε στα επίπεδα της Κοπεγχάγης ή της Γαλατασαράι. Η «Κυρία» πρέπει να γίνει ξανά... Μεγάλη και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
-Το ροτέισον. Ο Κόντε κάνει πολλές φορές κακή διαχείριση στο ροτέισον. Δεν μπορεί να ξεκουράζουμε παίκτες με την Μπενφίκα και να κατεβάζουμε τους βασικούς με τη Σασουόλο. Το ίδιο και στο Κύπελλο. Είναι αδιανόητο να παίζεις με τους βασικούς εντός έδρας με τη Σαμπντόρια και μετά από τρεις μέρες στο «Ολίμπικο» κόντρα στη Ρόμα να παίζεις με Πελούζο, Ισλα, Τζοβίνκο και Κουαλιαρέλα. Και το Κύπελλο είναι ένας τίτλος και οι οπαδοί τον θέλουν. Ή τουλάχιστον ο αποκλεισμός να έρθει με το κεφάλι ψηλά.
ΣΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Προσωπικά θεωρώ ότι ο Αντόνιο Κόντε πρέπει να μείνει. Εχει βάλει τη σφραγίδα του στην αναγέννηση της Γιουβέντους και θα θέλει να είναι αυτός που θα οδηγήσει την ομάδα και πάλι στην ελίτ της Ευρώπης. Εξάλλου, όταν είχε υπογράψει το καλοκαίρι του 2011 είχε δηλώσει πως θέλει να γίνει «ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον» της Γιουβέντους. Αν επιλέξει να φύγει, αυτό δεν θα το έχει καταφέρει ούτε στο ελάχιστο.
Οι βάσεις υπάρχουν. Οι προσθήκες που ακούγεται ότι θα γίνουν θα του δώσουν την ευκαιρία να ξεμπλοκάρει από το 3-5-2 και να μπορεί να διαφοροποιείται. Θα έχει μετά από τρία χρόνια ένα ρόστερ με μεγαλύτερο βάθος που θα μπορεί να ανταπεξέλθει καλύτερα στις τρεις διοργανώσεις.
Η Γιουβέντους δεν θα μπορούσε να βρει άλλον αυτή τη στιγμή που να λάτρευε την ομάδα και να τον λάτρευε και ο κόσμος. Οι προκάτοχοί του μας απογοήτευσαν. Με αυτόν θυμηθήκαμε ξανά πως είναι να είσαι κυρίαρχος σε μία ολόκληρη χώρα.
Στο φινάλε, όταν μία ορχήστρα έχει μικρά τεχνικά προβλήματα, δεν αλλάζεις τον μαέστρο... Πόσω μάλλον όταν αυτός θα έχει έναν... Μότσαρτ για άλλα δύο χρόνια να... συνθέτει στο χώρο του κέντρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου